Sanskrit blog : Chandrika (A Fairy tale)-70

चन्द्रिका-७०

राज्ञ्यासह स्वप्रकृतीः स्वयमेव राजा

सप्रश्रयं ह्यससभाजत राजसौधे ।

चन्द्रः नभस्युडुगणान् दयितान् ससन्ध्यः

सुस्वागतं न किमसौ वदति प्रदोषे ॥ २५० ॥

कन्याद्वयी परिणये धनिकैश्च दीनैः

औद्वाहिकैर्बहुविधैरभिवर्षिताभूत् ।

आशीर्भिरीप्सितफलप्रदवेदवाक्यैः

नोपायनं खलु सुखाय यथा सदाशीः ॥ २५१ ॥

सन्तर्पयन्ति सकलान् स्म नरेशसूदाः

चोष्यैश्च लेह्यलवणैः वरभक्ष्यभोज्यैः ।             

पेयद्रवैः मधुरचर्वणयोग्यपूगैः   

सत्कृत्य सादरममूल्यनवोपदाभिः ॥ २५२ ॥
- - - -

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale )-69

चन्द्रिका-६९

उद्वाहसंभ्रमविधिं पथि घुष्यमाणां

श्रुत्वा भटैः निजसुखाय यदृच्छयैव ।

कर्माणि वृत्तिसहजानि विहाय पौराः

रथ्यास्वलङ्करणकर्मणि संप्रवृत्ताः ॥ २४६ ॥

कैश्चित्स्वसौधशिखरेषु च चत्वरेषु

संस्थापिताः गगनचुम्बिलसत्पताकाः ।

कुड्यानि सद्मनिकरस्य सुधावलेपैः

नूत्नश्रियंह्युदवहन् पुरि राजमार्गे ॥ २४७ ॥

रथ्याः सुगन्धिहिमशीतलवारिसेकैः

अम्लानपुष्पनिचयग्रथितार्द्रहारैः ।

कन्दर्पचित्रफलकैः निशि दीपवृक्षैः

कामप्यपूर्वसुषमामतुलामवापुः ॥ २४८ ॥

- - - -

Sanskrit blog : Chandrika ( A Fairy tale)-68

चन्द्रिका-६८

विकसितकुसुमे पपात भृङ्गः

नवमकरन्दपिपासितो हि दिष्ट्या।

रुचिकरमभवत्भिषक्प्रदत्तं

शिवदयया हितमातुरस्य पथ्यम् ॥ २४३ ॥

न किमपि ललना शशाक वक्तुं

विलसदपाङ्गदृशः भृशं किलोचुः ।

स्मितसहितपरस्परेक्षणैस्तत्-

तरुणयुगं निजसम्मतिं बभाषे ॥ २४४ ॥  

x x x

पौरान्न्यमज्जयतलौकिकहर्षसिन्धौ

पृथ्वीशपुत्रसुखदामलचन्द्रिकाभा ।

संश्रुत्य ते नृपपथेषु विवाहयुग्म-

वार्तां मिथो शुभकरीं बहुधा शशंसुः ॥ २४५ ॥

- - - -

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-67

चन्द्रिका-६७ 

स्वसुतपरिणये निविष्टचित्तः

चतुरमतिस्सचिवस्तदा बभाषे ।

निरवधिकगुणो युवा सुरूपी

मम सुत एव भवेदुमोपयन्ता ॥ २४० ॥

अभजत हृदयं सुखं कलायाः

निजतनुजोपयमप्रकल्पनोत्थम् ।

विकचसुमरुचिं बभाज तन्व्याः

मुखमनिरीक्षितमङ्गलादुमायाः ॥ २४१ ॥

तदनु सपदि मन्दहासमूर्तिः

सचिवसुतः गिरिशाभिधः बभाषे ।

प्रियतमपदवीं दधीत रम्या

यदि मयि मत्सुखमेत्यपूर्वकाष्ठाम् ॥ २४२ ॥ 
- - - -

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-66

चन्द्रिका-६६

निजदयितसुतं प्रियासमेतं

प्रणतममोघशुभाशिषो वचोभिः ।

नरपतिरमितोत्सवोऽभ्यषिञ्चत्

किमिह सुखं जनकस्य पुत्रभूतेः ॥ २३७ ॥

सुतपरिणयमङ्गलार्थसिद्ध्यै

निजसचिवं च समादिदेश राजा ।

भवतु सकलवैधकार्यजातं

नगरजनस्य सुखार्थमित्यवोचत् ॥ २३८ ॥

समुचितसुजने विमातृपुत्रीं

घटयितुमैच्छतुमां च चन्द्रिका सा ।

सविनयमवदत्स्वरागपात्रं

यदि भवितेदमहं ध्रुवं सुहृष्टा ॥ २३९ ॥
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika-( A Fairy tale)-65

चन्द्रिका-६५

अनुपमदयितां निनीषमाणः

जनपसुतः प्रययौ सुहृत्समेतः ।

निजभवनमुखे स्थितां सुकन्यां

वदनरुचैव दिशो प्रदीपयन्तीम् ॥ २३४ ॥

अतिशयभयसिक्तवामपाणिं

स्वकरतले परिगृह्य चन्द्रिकायाः ।

स्वपितृभवनमेव लज्जितां तां  

पितृनमनाय निनाय राजपुत्रः ॥ २३५ ॥

अविरतमनुयाति तां बिडाले

अनयदुभे ललना कलामुमां च ।

नरपतिनिलयं न कैः प्रशस्या

स्वजनवदन्यजनेषु वृत्तिरस्याः ॥ २३६ ॥
- - - -

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale )-64

चन्द्रिका-६४

नियमः परिपालितस्त्वयाहम्

बहु मन्ये तव गाढकर्मनिष्ठाम् ।

व्रज नायय सादरं सुभाग्यां

मम पुत्रस्य समक्षमाशु तन्वीम् ॥ २३१॥

नृपवाक्यचमत्कृतिप्रहृष्टः

प्रतिहारः पुलकावृतार्द्रगात्रः ।

समवाप्तुमुदीरितां नृपाज्ञां

प्रणतो बद्धकराञ्जलिश्चचाल ॥ २३२ ॥

 x x x

अथ नृपतनयः स्मरेण विद्धः

निजदयितागमनस्य रम्यवार्ताम् ।

स्वसहचरजनैः निशम्य हृष्टः

दिनकरतप्तमहीव वर्षपाते ॥ २३३ ॥
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-63

चन्द्रिका-६३

प्रतिहार न तत्र कापि चिन्ता

नियमो मे न हि युज्यतेऽबलायाम् ।

भविता खलु सा कुमारपत्नी

अनुयान्तु प्रमदां शतं बिडालाः ॥ २२८ ॥

यदि मूकमृगेषु वृत्तिरस्या

इयती प्रेममयी भवेत्तदानीम् ।

भविता नियतं प्रसन्नदृष्टिः

करुणार्द्रा नगरप्रजास्वमुष्याः ॥ २२९ ॥

स्थिरता हृदयस्य वै प्रशस्या

ललनायाः स्वबिडालपालनार्थम् ।

नृपपुत्रकरावलम्बनाशा

स्थगिताहो कुरुते हि कापि नान्या ॥ २३० ॥
- - - -

Sanskrit blog : Chandrika ( A Fairy tale )-62

चन्द्रिका-६२

यदि चेत् शृणु मे प्रियो बिडालः

प्रतिषिद्धोऽस्ति मया सह प्रवेष्टुम् ।

जनपः कृपया त्वया निवेद्यः

न भवेत् सौधवरे मम प्रवेशः ॥ २२५ ॥

दरविस्मयरोषरञ्जितास्यः

दृढमेतद्वचनं निशम्य तन्व्याः ।

त्वरया नृपनिश्चयोपलब्ध्यै

प्रतिहारः नृपसन्निधिं जगाम ॥ २२६ ॥

अवगम्य समाकुलेन राजा

प्रतिहारेण यथावदुक्तमर्थम् ।

स्मितपूर्वमभाषत प्रहृष्टः

घनगम्भीररवेण सान्त्वयन् तम् ॥ २२७ ॥
- - - -

Sanskrit blog : Chandrika ( A Fairy tale)- 61

चन्द्रिका-६१

स्वसखायमनुद्धतं बिडालं

रथमारुह्य सहर्षमाह्वयन्ती ।

सह तेन जगामचाङ्गनाभ्यां

वृतबाला जनपालयं जवेन ॥ २२३ ॥

रुरुधे रथमाशु चन्द्रिकायाः

प्रतिहारः नृपमन्दिरस्य मार्गे ।

अवदत् प्रतिषिध्यतेऽस्य जन्तोः

नृपसौधे नरपाज्ञया प्रवेशः ॥ २२४ ॥

- - - -

Sanskrit blog : Chandrika (A Fairy tale)-60

चन्द्रिका-६०

तनये तव वाञ्छितं प्रपूर्णं

सकलं स्थास्यति सृष्टमत्र तावत् ।

नववस्त्रविभूषणानि राजा

सुखितो दास्यति वो शुभाय यावत् ॥ २२० ॥

इति यावदुवाच दिव्ययोषित्

क्षणदेव प्रसभंह्यभूददृश्या ।

अनिरीक्ष्यगतेन तावदेव

प्रजहत्याशु कृतिस्थलं कृतार्थाः ॥ २२१ ॥

उमया सह लज्जिता विमाता

प्रसमीक्ष्याचरणं हि चन्द्रिकायाः ।

अपकारकृतां कृतोपकारः

बहुशो वर्धयते सतां प्रवृत्तिम् ॥ २२२ ॥
- - - - 

Sanskrit blog:Chandrika (A Fairy tale)-59

चन्द्रिका-५९

लसदुज्ज्वलभूषणैर्विविक्तैः

विमलक्षौमपरिच्छदैश्च रामाः।

सुरयोषिदमोघमाययैव

क्षणमात्रेण विभूषिता बभूवुः ॥ २१८ ॥

पुरुहूतनियन्तृतुल्यसूतः 

दृढपुष्टाकृतयस्सितास्तुरङ्गाः ।

कनकोदकलिप्तशृङ्गयुक्तः

शतघण्टासहितः रथश्च सिद्धाः ॥ २१९ ॥ 
- - -

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-58

चन्द्रिका-५८

नरपोचितवेशभूषणैर्मां

जननीं मे भगिनीं च सज्जितास्त्वम् ।

कुरु देवि रथं ससारथिं च

सृज याच्ञां शृणु चन्द्रिकेत्यवोचत्   ॥ २१६ ॥

सुकरः खलु पुत्रि ते नियोगः

कृतमित्येव मयात्र विद्धि भक्ते ।

इति यावदुवाच देवता स्त्री

सकलं सृष्टमभूत् हि तावदेव ॥ २१७ ॥ 

- - - -  

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-57

चन्द्रिका-५७

शृणुत क्षितिपालयं व्रजामि

प्रसभं कामदुघां समर्च्य देवीम् ।

समयः प्रतिपाल्यतां भवद्भिः

इति सा प्रार्थयतागतान् विनम्रा ॥ २१३ ॥

प्रमदाऽतुलभक्तिभावपूर्णा

मुनिदत्तं प्रबलं जजाप मन्त्रम् ।

स्वतनुं प्रणिधाय नैजकक्षे

रहसि स्वस्थमनाः निमील्य नेत्रे ॥ २१४ ॥

सपदि स्मिततोयसिक्तवक्त्रा

विबुधस्त्री शुभमूर्तिराविरासीत् ।

तनये वद किं मयाद्य कार्यं

अनुकम्पा त्वयि मे सदेत्यवादीत् ॥ २१५ ॥
- - - -

Sanskrit blog: Chandrika (A fairy tale)-56

चन्द्रिका-५६

स्मितमुखी दृढनिश्चयचोदिता

सपदि तां स्फुरदुज्ज्वलपादुकाम् ।
अधिरुरोह सलीलमलज्जिता

नृपभटोत्थमुदा सह चन्द्रिका ॥ २१० ॥

 x x x

अथ राजभटाः प्रफुल्लवक्त्रा:

विनयोपेतगिरा समाह्वयन्स्तां ।

शृणु देवि पुरेशपुत्रपत्नी

भवितासि त्वममोघभाग्यशक्त्या ॥ २११ ॥

परिधानमनाविलं वसाना

दृढमच्छिद्रमितो नृपालयं त्वम् ।

व्रज शीघ्रमुदेति भाग्यसूर्यः

नृपपुत्रास्यमिषेण तावकीनः ॥ २१२ ॥
- - - - 

Sanskrit blog : Chandrika ( A Fairy tale)-55

चन्द्रिका-५५

तदनु चन्द्रिकया स्वमनोरथः

स्खलितवाचि गदितः कलां प्रति ।

यदि यते परिधातुमुपानहं

सफलता खलु सिद्ध्यति भाति मे ॥ २०७ ॥

अयि कथं कृपणा मणिपादुकां

समधिरोढुमिमां त्वमिच्छसि ।

प्रथितसत्कुलजोचितभाजनं

भजति भृत्यजनस्य न लभ्यताम् ॥ २०८ ॥

इति वचो भणितं कलया यदा

नृपभटैः प्रसभं समुदीरितं ।

भवति नात्र मनागपि भिन्नता

भृतकवर्गजनोऽप्यनुमुद्यते ॥ २०९ ॥
- - - - 

Sanskrit blog : Chandrika-54

चन्द्रिका-५४

नृपनिदेशधरैः हि तथैव सा

प्रकटिता नगरे मणिपादुका ।

युवतयोह्ययतन्त समुत्सुकाः

चरणमानमभूत्पृथु पादुकात् ॥ २०४ ॥

श्रुतवती नरपस्य सुनिश्चयं

नृपभटान् स्वगृहं समुपाहरत् ।

निजपदेन कला मणिपादुकाम्

समधिरोढुमुमां समचूचुदत् ॥ २०५ ॥

 रमयितुं जननीमिव निश्चिता

 अयतताप्तुमशक्यमुमा वृथा ।

 क्व तनुगात्रवती मणिपादुका

 क्व पृथुलः चरणः जडयोषितः ॥ २०६ ॥
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-53

चन्द्रिका-५३

व्यलपतित्थमवेक्ष्य स पादुकां 

कथमसि त्वमिहाद्य निशामुखे ।

सुमपदां स्खलितां च विसृज्य ताम्

उपवने पदपांसुभिरावृता ॥ १९९ ॥

कथय कुत्र गता मम हृत्प्रिया

कथय नाम कुलं च मम स्त्रियाः ।

कथमहो मम मानसनायिकां

पथि विहाय वने न विलज्जसे ॥ २०० ॥

इतरथा न भवेत्तव दर्शनं

मम गतिर्हि भवेदतिदुस्सहा ।

नियतिरेव गतस्य तु कारणं

लघयसि त्वमिमां मम वेदनाम् ॥ २०१ ॥

निजसुतं विलपन्तमनर्गलं

सपदि सान्त्वयितुं धरणीपतिः।

अवदतात्मज मा भव कातरः

प्रियतमामचिरात्परिणेष्यसे ॥ २०२ ॥   

- - - -       

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-52

चन्द्रिका-५२

गृहमेत्य रथादवातरत्

वनिता यावदहो तिरोऽभवत् ।

सकलः रथवाजिसारथि-

प्रकरस्तावदतर्क्यमायया ॥ १९५ ॥

वसनं च दुकूलनिर्मितं

सहसा दासजनोचितं क्षणात् ।

अभवत् मणिरत्नभूषणा-

न्यगमन् मन्त्रहतान्यदृश्यताम् ॥ १९६ ॥

सुतया सह नर्तनाङ्गणात्

गृहमेत्य स्वनियोगतत्पराम् ।

अवलोक्य जहर्ष चन्द्रिकाम्

गतशङ्का स्वसुखोद्यता कला ॥ १९७ ॥

x x x

नृपसुते स्मरमार्गणदारिते

विलपति प्रिययैव विनाकृते ।

नृपभटाः त्वरया हि समानयन्

उपवनाधिगतां मणिपादुकाम् ॥ १९८ ॥

- - - -

Sanskrit blog: Chanrika ( A Fairy tale)-51

चन्द्रिका-५१

अथ नर्तनहर्षसागरे

प्लवमाना सहसा ससाध्वसम् ।

घनगर्जितवत्भयावहं

व्यशृणोत्घोरनिशीथदुन्दुभिम् ॥ १९१ ॥

हरिणीव मृगेन्द्रगर्जन-

श्रवणार्ता झटिति प्रमुच्य सा ।

नृपपुत्रकरं भयद्रुता

तमनापृच्छ्य दधाव मण्डपात् ॥ १९२ ॥

अवितर्कितनिर्गमात् स्त्रियाः           

मतिशून्ये भवति त्रिविक्रमे ।

स्मृतवत्यथ देवतावचः

स्वरथं प्राद्रवदार्तभामिनी ॥ १९३ ॥

अगमद्वनिता यदा द्रुतं

व्यगलत् स्फाटिकवामपादुका ।

त्वरयाकुलमानसाबला 

न वराकी तदबुधत् रथोन्मुखा ॥ १९४ ॥
- - - -

Sanskrit blog : Chandrika ( A Fairy tale)- 50

चन्द्रिका-५० 

प्रसभं विचकर्ष किं बलात्

अथवा तामवहत् भुजान्तरे ।

स्वयमेव गतानुसृत्य तं

क्षणमुग्धा न किमप्यवैत्तदा ॥ १८७ ॥

शशिरश्मिसुधाभिरञ्जिते

वरनृत्योचितभव्यकुट्टिमे ।

नृपपुत्रेण सहोत्सवप्रिया

सविलासं प्रणनर्त चन्द्रिका ॥ १८८ ॥

नृपपुत्रसुहृद्गणैः सह

प्रणनर्तुः प्रमदाः समुत्सुकाः ।

न हि कापि भवत्यतर्पिता

तरुणोत्साहमयं नृपाङ्गणम् ॥ १८९ ॥

किमुवाच मिथस्त्रिविक्रमः

किमभूतात्महृदुत्थमुत्तरम् ।

सुतरां न हि वेत्ति चन्द्रिका

क्षणिके स्वर्गसुखे परिप्लुता ॥ १९० ॥
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale) -49

चन्द्रिका-४९

मम हस्तपरिग्रहक्रियाम्

अनुजानासि यदि प्रभावति ।

प्रणयार्णववीचिसंप्लवे

परिषिक्तं कुरुषे चिराय माम् ॥ १८३ ॥

इति राजकुमारभाषितं

श्रवणानन्दकरं निशम्य सा ।

कुरुते न मतिं करार्पणे

न निराकर्तुमनर्घयाचनाम् ॥ १८४ ॥

कदलीव मरुज्जवाहता

प्रचकम्पे सुभृशं कृशोदरी ।

अवलम्बनहेतुनेव तत्-

करमाशु प्रणयी स जग्रहे ॥ १८५ ॥

तरुणस्य कराग्रसङ्गमात्

पुलकस्वेदयुगेन बाधिता ।

तनुसंहननश्रिया प्रिया

भजते कामपि नव्यभोग्यताम् ॥ १८६ ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-48

चन्द्रिका-४८

नवयौवनशोभिनीः स्त्रियः

मणिरत्नाभरणैर्विभूषिताः ।

विचरन्तीः सविलासमुत्सुकाः

नृपपुत्रः प्रददर्श सर्वतः ॥ १७९ ॥

चपलामिव योषितां गणे

स्फुरदाह्लादकरूपशालिनीम् ।

दरहासविलासमोहिनीं

कमनीयां स ददर्श चन्द्रिकाम् ॥ १८० ॥

स्मरसायकलक्ष्यतां गतः

स शनैरायतलोचनोऽभ्यगात् ।

स्मयमानमुखः प्रसन्नधीः

अबलां वेपथुमूर्तमानिनीम् ॥ १८१ ॥

भयकारणमस्ति नात्र ते

ललने त्वत्सुहृदित्यवेहि माम् ।

मम मानसराज्ञि देहि मे

तव पाणिग्रहणे कृतार्थताम् ॥ १८२ ॥
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-47

चन्द्रिका-४७

विटपाश्रितरम्यबर्हिणान्

क्वचिदुन्मत्तनदच्छिलीमुखान् |

क्वचिदायतशीतशाद्वलान्

क्वचिदामोदवहान् सुमोद्गमान् ॥ १७६ ॥

क्वचिदुल्लसदातवीरुधः

फलभारानततुङ्गपादपान् ।

विविधाकृतिवर्णमोहकैः

कुसुमैरावृतगुल्मसञ्चयान् ॥ १७७ ॥  

अवलोकयतोऽभितो मुदा

नृपपुत्रस्य हृदालयं द्रुतम् ।

मदनः प्रविवेश लीलया

ललनापाङ्गसुजिह्मवर्त्मना ॥ १७८ ॥   
- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-46

चन्द्रिका-४६

इति मातुरुदीरितेन सा

मनसि प्राप्तशमा कथञ्चन ।

स्वविधावभजत्स्पृहामुमा

युवतीनां सुपतिः वरेप्सितम् ॥ १७४ ॥

अथ राजसुते सुभूषिते

स्ववयस्यैः सह नन्दनोपमम् ।

कुसुमोपवनं समागते

जनघोषः गगनान्तमस्पृशत् ॥ १७५ ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-45

चन्द्रिका-४५

यदि मां वरयेन्नृपात्मजः

मम पूर्वार्जितपुण्यसञ्चयः ।

भविता यदि नो तथापि मे

रुचिरोद्यानवनाभिवीक्षणम् ॥ १७० ॥

इति मानसतर्कबोधिताः

परिणामे विगतस्पृहा मुदा ।

व्यचरन्सविलासमङ्गनाः

नरपालोपवने सुविस्मिताः ॥ १७१ ||

नरपोपवने कलामुमा

भवती पश्यति चन्द्रिकानिभां ।

किमु कामपि सुष्ठु भूषितां

विचरन्तीमिति विस्मिताब्रवीत् ॥ १७२ ॥

क्व भवेदिह दीनसेविका

दिनकार्येषु रता गृहे भवेत् ।

त्यज मोहमियं सुमध्यमा

नरपालस्य सुता हि कस्यचित् ॥ १७३ ॥
- - - -  

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale) -44

चन्द्रिका-४४

यदा शनैः साचलदायतेक्षणा

नितम्बिनी मन्दगतिः नृपालयम् ।

तस्या अभिख्यामृतपानकाङ्क्षिणः

समागता राजपथस्य पार्श्वयोः ॥ १६७ ॥

तस्यां चरन्त्यां नृपपालिते वने

छायास्तरूणां सहसा तिरोहिताः ।

तस्याः रुचा सज्जनसन्निधेः खलु

प्रायेण धावन्ति भयार्तदुर्जनाः ॥ १६८ ॥  

 X X X

नृपपालितपुष्पवाटिकाम्

अगमन् पौरसुताः निशामुखे ।

अमरालयरोहणे रता

इव लक्ष्योन्नतिसंप्रचोदिताः ॥ १६९ ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-43

चन्द्रिका-४३

 वृथास्मदीयं सकलं प्रसाधनं

 विनापि तेनेयमुषेव दीपयेत् ।

 इति ब्रुवाणा ललना हतेप्सिताः

 न गूहितुं शेकुरवार्यमत्सरम् ॥ १६४ ॥

रथे नृपावाससमीपमागते

बद्धाञ्जलिः प्रत्युदगात्ससम्भ्रमम् ।         

वहन् रथस्थां वनितां स्वदृष्टिभिः

राजप्रतीहारगणः सुशिक्षितः ॥ १६५ ॥

सौभाग्यवान्नूनमिमां मनोहरां

नृपस्य पुत्रो वरयेत् हरीच्छया ।

प्रजल्पतीत्थं बहुशो मिथो जने

रथात्प्रसन्नावततार चन्द्रिका ॥ १६६ ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika (A Fairy tale)-42

चन्द्रिका-४२

दृष्टिप्रसूनैरनुरागसौरभैः

तामर्चमर्चं प्रथमानयौवनाः ।

स्थिताः ध्वजालङ्कृतराजपद्धतौ

न लेभिरे तृप्तिमनङ्गचोदिताः ॥ १६१ ॥

कन्याः कुलीनाः गुणरूपशोभिताः

समानकामाः नृपपुत्रलोभने ।

म्लानत्वमापुः प्रसमीक्ष्य चन्द्रिकां

कुशेशयानीव दिनात्यये भृशम् ॥ १६२ ॥

कस्यात्मजेयं नरपस्य सुन्दरी

कुतो रथोऽयं सुरयानसन्निभः ।

यदीक्षते राजसुतो मनागिमां

भवेदनङ्गज्वरबाधितो ध्रुवम् ॥ १६३ ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-41

चन्द्रिका-४१

भूयाच्छुभं ते गमने मतिं कुरु

प्रसन्नवक्त्रा स्मितदीप्तपद्धतिः ।

इति ब्रुवन्ती दिवमुत्पपात ह

प्रसह्य देवी चपलेव भास्वरा ॥ १५८ ॥  

मार्जालमापृच्छ्य सखायमुत्सुका

रथान्तरे रत्नकुथास्तृते तले ।

निविश्य सूतम् विनयेन चन्द्रिका

दिदेश गन्तुं नृपसौधमञ्जसा ॥ १५९ ॥

रथ्यासु पौरा ललनां रथस्थिता-

मवेक्ष्य तारापथतः समागताम् ।

चन्द्रांशुमूर्तिं निशि विस्मयाकुलाः

तां निष्कलङ्कां नियतं हि मेनिरे ॥ १६० ॥

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika (A fairy tale)-40

चन्द्रिका-४०

अलञ्चकारारुणवर्णचर्चिते

तस्याः पदे स्फाटिकपादुकाद्वयं

रम्यं घनीभूतशशिप्रभानिभम् ।

कामप्यनूह्यश्रियमावहन्निजाम् ॥ १५५ ॥

अयं दिवास्वप्न इति भ्रमे स्थितां

जगाद देवी स्मितपूर्वमादरात् ।

वत्से रथेऽस्मिन् व्रज राजमन्दिरं

तुरङ्गमैः सारथिना च सज्जिते ॥ १५६ ॥

परं तु मा विस्मर यामदुन्दुभिः

निशीथमाख्याति न यावदञ्जसा ।

तावन्निवर्तस्व गृहं नृपालयात्

नो चेत्विनश्येत्सकलं च कल्पितम् ॥ १५७ ॥ 

- - - - 

Sanskrit blog: Chandrika ( A Fairy tale)-39

चन्द्रिका-३९

निमेषमात्रेण चकार चन्द्रिकां

विभूषणैः पार्थिवकन्यकोचितैः ।

महार्घरत्नैः खचितैः विभूषितां

स्फुरत्प्रभामुष्टभवृन्ददीप्तिभिः ॥ १५१ ॥

सुवर्णसूत्रोतदुकूलनिर्मित-

स्वरङ्गनारोचककञ्चुकावृता ।

बभूव सद्यः लसदुज्ज्वलप्रभा

देवीकृपाधारबलेन चन्द्रिका ॥ १५२ ॥

सामोदपुष्पैः सुविविक्तवर्णकैः

शिरोरुहाः दक्षतयैव मण्डिताः ।

नेत्रे सुपक्ष्मेऽभजतां मनोज्ञतां

तस्याः सुनीलाञ्जनसूक्ष्मरेखया ॥ १५३ ॥

रक्तौष्ठलेपेन जपासुमत्विषं     

सुखेन नारङ्गदलोपमाधरौ 

अवापतुः चन्द्रिकयाप्यलक्षितौ

प्रसारयन्तौ तरुणार्कवद्द्युतिम् ॥ १५४ ॥
- - - -