Sanskrit blog: Humour-73

हास्यसीकरः-७३

शर्वर्यां गाढान्धकारे पर्जन्यः तडित्स्तनितसहितधारासम्पातैः वर्षति स्म । ब्रह्मदत्तः एकाकी विजने राजपथे चलति स्म । “किञ्चित् कार्-यानमागच्छेत् यदि चालकं प्रार्थयित्वा कार्-याने गच्छेयम्” इति चिन्तयन् जलसिक्तः तमसि तडित्ज्वलितराजपथे न्यस्तदृष्टिः शनैः प्राचलत् । तदा किमपि यानं शिरोदीपं विना शनैः आगच्छदिव दृष्टम् । कार्-यानस्य द्वारमपावृतमासीत् । झटिति कार्-यानमारुह्य पृष्ठपीठे उपाविशत् । यदा सिक्तोत्तरीयं परित्यज्य सावधानं परितः तमस्येव दृष्टिमचालयत् तदा तस्मै अवगतमभवत् यत् चार्-चालकस्थानम् रिक्तमासीत्, कार्-याने अन्यः कोऽपि नासीत्, परन्तु कार्-यानं चलन्नेव आसीत् । दिग्भ्रान्तः भयभीतश्च अभवत् । पर्जन्ये निरन्तरं वर्षति सति सः कुत्र वा गच्छेत् । पीठे एव नमितसंकुचिताङ्गः ईश्वरं प्रार्थयन्  तस्थौ । सपदि कार्-यानस्य वेगः वर्धन्निव अभात् । राजपथे दृष्टिं न्यदधात् । कस्यापि हस्तः यानस्य मार्गनियन्त्रणचक्रं भ्रामयन्निव बभौ । पूर्वमेव भीतस्य ब्रह्मदत्तस्य भयं सीमातीतमभवत् । दैववशात् राजपथपार्श्वे ज्वलन् दीपः दृष्टः । झटिति कार्-यानादवातरत् । दीपः अनतिदूरे स्थितस्य कस्यचन उपाहारगृहस्य आसीत् । तं गृहं प्रति द्रुतं प्राचलत् । अचिरेणैव उपाहारगृहमवाप च ।

उपाहारगृहे परिधानशोषणं कृत्वा उपाहारं भक्षयितुं प्रारभत । तदा द्वौ बृहत्कायौ सिक्तवस्त्रौ पुरुषौ तत्र आगतौ । तयोः एकः ब्रह्मदत्तं क्रूरदृष्ट्या पश्यन् अन्यमवदत्, “रे, अयमेव धूर्तः यः यदा आवां अस्मत्-कार्-यानस्य पृष्ठे  यानं हस्ताभ्यां बलात् प्रणुदन्तौ आस्व तदा झटिति कार्-याने समुपाविशत्” इति । 

- - - -  

Sanskrit blog: An ode to Google

गूगलगीता

“कुत्र किं क्रीयते वस्तु कुत्र विक्रीयते च तत् ।

किं मूल्यं च भवेन्मित्र” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ १ ॥

“अस्वस्थमद्यमेऽपत्यं को गदः किं च भेषजम् ।

कुत्रास्ति वैद्यो मे ब्रूहि” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ २॥

“भोजनाय क्व गच्छाम किं खाद्यं तत्र लभ्यते ।

किं मूल्यं च कियद्दूरं” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ३ ॥

“चलचित्रालयं कुत्र तत्र किं चित्रदर्शनम् ।

तत्र दर्शनवेला का” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ४ ॥

“कुत्रास्म्यहमिदानीं भोः कियद्दूरं हि मद्गृहम् ।

वर्त्मना केन गच्छानि” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ५ ॥  

“विश्रान्त्यै कुत्र गच्छाम तत्रासीदाम वा कथम् ।     

तत्र पश्याम किं मित्र” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ६ ॥

“कोऽर्थः पदस्य तत् वाक्ये कथं सम्यक् प्रयुज्यते ।

समानार्थपदं किं स्यात्” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ७ ॥  

“चित्राणि द्रष्टुमिच्छामि श्रोतुमिच्छामि गायनम् ।

इच्छामि पठितुं ग्रन्थं” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ८ ॥

“शालायां सहपाठी मे कुत्राद्येति कुतूहलम्” ।

“देशकालततायामं गूगलं शरणं व्रज” ॥ ९ ॥

“चेतुमिच्छसि किं पत्नीं पतिं जामातरं स्नुषाम् ।

नवोद्योगं तदा सद्यः गूगलं शरणं व्रज” ॥ १० ॥

“विमानरेल्-यानानां गमनागमनेषु किम्।

विलम्बं सूच्यते मित्र” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ ११ ॥

“कुत्र वर्षति पर्जन्यः कुत्र शैत्यं कियन्मितम् ।

कुत्र सूर्यप्रखरता” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ १२ ॥

“नगरे मम का वार्ता मद्देशे वा महीतले ।

क्रीडासु जनसौख्ये च” “गूगलं शरणं व्रज” ॥ १३ ॥

“तत्त्वार्थशास्त्रविज्ञानगणिताध्ययने स्पृहा” ।

“सर्वज्ञानमहाद्वारं गूगलं शरणं व्रज” ॥ १४ ॥

“आत्मानन्दं मनःशान्तिं तृप्तिं वाञ्छसि वा यदि ।

गूगलं सम्परित्यज्य श्रीहरिं शरणं व्रज” ॥ १५ ॥
- - - -

Sanskrit blog: Humour-72

हास्यसीकरः-७२

कश्चन पुरुषः आरक्षकमुपेत्य अध्यक्षिपत्, “आर्य, कष्टमापतितम् । मम गृहात् चोराः साक्षात्करम् (T.V.) एकं विहाय सर्वाणि वस्तून्यादाय पलायितवन्तः “ इति ।

आरक्षकः अपृच्छत्, “ आश्चर्यम् खलु ! कुतः साक्षात्करम् आदाय न गताः?” ।

पुरुषः प्रत्यवदत्, “ अहं साक्षात्करे चलचित्रं प्रेक्षमाणः आसम् खलु “ इति ।

- - - - 

Sanskrit blog: The horse and the sheep

मेषतुरङ्गमौ

कृषीवलः कश्चन मेषमेकं तुरंगमं पालयति स्म घोषे ।

हयस्तु रोगव्यथितोऽभवद्यदा स वाजिवैद्यं त्वरयानिनाय । १ ॥

परीक्ष्य वैद्यः प्रसभं तुरङ्गम् ददौ च तस्मै अगदं सुखप्रदम् ।

बभाण भोः कर्षक खादयेममश्वं सयत्नं दिवसत्रयावधि । २॥

भवेत् तुरंगः सबलो निरामयो भवेः सहर्षस्त्वमपि प्रसन्नः ।

यद्यन्यथा चेत् प्रसभं तुरंगमं हन्या न यावत् प्रसरेत् विषक्रिमिः । ३॥

विषक्रिमिग्रस्तहयात् यथान्यजीवी न यात्यामयदोषशीलताम् ।

तथाप्रमत्तस्त्वमिमं तुरंगमं दिनत्रयं पालय सादरं सखे ॥ ४ ॥    

आदेशमेनं श्रुतवान् समीपे स्थितः स मेषोऽवहितस्तदानीम् ।

कृषीवलस्त्वश्वमखादयत् ततो निर्दिष्टरीत्या प्रथमे दिनेऽगदम् ॥ ५ ॥

उवाच मेषो विनयान्वितोऽश्वं भो मित्र शीघ्रं सबलो भव त्वम् ।

यद्यन्यथा त्वां कृषको हनिष्यते उत्तिष्ठ यत्नेन जिजीविषुश्चेत् ॥ ६ ॥

उत्थातुमश्वोऽपि मनाक् न येते तथैव चाभूदहनि द्वितीये ।

मेषस्तृतीयेऽहनि भूय एव हयं कृपालुः समुपाजगाम ॥ ७ ॥

उवाच कष्टं शृणु मित्र मद्वचो निस्संशयं त्वं यमसद्मगन्ता ।

श्व एव तस्मात् कुरु सर्वशक्त्या उत्थातुमद्यैव भियात्र यत्नम् ॥ ८ ॥

श्रुत्वा गिरस्तस्य हयस्तदानीं शनैः शनैः  भीरुतयोदतिष्ठत् ।

मेषः सहर्षं व्यनदत्सुदीर्घं श्रुत्वागमत्तत्र कृषीवलस्तदा ॥ ९ ॥

पादैः स्थितं तं तुरगं विलोक्य सानन्दमुच्चैरवदत् स्वभृत्यान् ।

अयं मदीयस्तुरगो निरामयो श्व एव भूयात् स्वगृहे महोत्सवः ॥ १० ॥

हनाम मेषं द्रुतमद्य पुष्टं पिबाम खादाम च मेषसूपम् ।

प्रायेण सत्कार्यपरा हि जन्तवो क्लिश्यन्ति लोके स्वकृतैः सुकर्मभिः ॥ ११ ॥

- - - -